نه اتفاقا، برای من جالبه، ما همین الانم شروع کردیم بین المللی کار میکنیم .خیلی من توی بیزینس های بین المللی خودمون ندیدم. میخوام کامنتی بدم که شاید برای دوستان توی کشور عجیب باشه که ما یه قدم بزرگ برداشتیم که مثلا تکنولوژی ما فرض بر این بزارید که ما مثلا توی موبایل یهو پریدیم روی یک تکنولوژی جدید یا توی اینترنت. یعنی اون dial-up که ما داشتیم مثلا 10 سال قبل توی دنیا بود. خیلی کمتر بود از بقیه و یهو رفتیم و از قبل هیچی نداشتیم یا مثلا توی بعضی از تکنولوژی هایی که داریم کار میکنیم ،مثل insurtech یا paymentکشور ما خیلی جلوتر از کشورهای دیگه هستیم. چرا؟برای اینکه legacy نداره. یعنی هیچ موضوع مربوط به تاریخچه را نباید حل میکرد. مستقیم میتونست بره روی پرداخت روی کارت. من یه آمار خواندم که ما توی ایران 98 درصد پرداختها بصورت Non-cash هست و این یکی از بزرگترین عدد هایی که توی دنیاست. مثلا من میبینم توی آلمان ما هنوز 30 درصد پرداخت cash داریم.حالا یه قسمتیش تورمه برای اینکه شما هی نمیتونید کیسه کیسه پول نقد با خودت بیاری ولی یه قسمتش هم واقعا اونه که زیرساخت هامون تو payment شاید یه جاهایی خیلی خیلی بهتره، تسویه روزانه، تسویه آنی. اینارو شما توی هر سیستم بانکی هر کجای دنیا ندارید.خب اینا از کجا میاد؟ برای اینکه شما نیاز نبود که اول یک چیزی از بین ببرید و بعد یه چیز جدید بدست بیاری. شما هیچی نداشتید و اومدید روی یه تکنولوژی جدیدتر و خب دانش مدیریت ما توی کشور تاریخچه زیادی نداره ،عمق خیلی نداره، شرکت 300 یا 400 ساله اینجا ما نداریم. طبیعتا شما یه جاهایی هم یه کاغذ سفید جلوتونه که میتونید روش نقاشی کنید و من اعتقاد دارم که یکی از مشکلاتی که شما وقتی نگاه میکنید به شرکت های خارجی که یک مقدار عمق هم دارند دارن نگاه میکنی اینه که اونها با یک legacy میان جلو و واسشون شاید یکم سخت باشه که اینها رو عوض کنند و ما وقتی چیزی نداریم، راحت یه چیزی به جاش میزاریم.

ما برای اینکه مثلا SAP هم کار میکنیم یا مثلا ERP کار میکنیم، اونجا هم همین رو میبینیم ،شرکت هیچ سیستمی نداره و شما یک سیستمی داری و خیلی راحت تر مستقر میکنی.اگه سیستم قبلی باشه به راحتی نمیشه .شما در واقع یک چیزی بزاری کنار و یک چیز دیگه بزاری سر جاش و همه به این عادت کردند.